„Alicja w Krainie Czarów”
"Alice in Wonderland"

Todrick Hall & Maddie Ziegler, „Taylor in Wonderland” („Taylor w Krainie Czarów”)

„Miło cię spotkać, gdzie byłeś?
Mógłbym ci pokazać niesamowite rzeczy
Magię, szaleństwo, niebo, grzech
Widziałem cię tam i pomyślałem,
O mój Boże, spójrz na tę twarz
Wyglądasz jak moja następna pomyłka
Miłość jest grą, chcesz zagrać?

Nowobogacki, garnitur, krawat,
Mogę przeczytać cię jak magazyn
Czy to nie zabawne, plotki krążą
I wiem, że o mnie słyszałeś
Więc hej, bądźmy przyjaciółmi
I zobaczę, jak to się skończy
Łap swój paszport i moją rękę
Mogę sprawić, że dobre dziewczyny będą szalone na weekend

Migające światła i my
Źle skręciliśmy i
Wpadliśmy do króliczej nory

Czy nie mówili nam, żebyśmy się z niczym nie spieszyli?
Czy nie spojrzałeś na mnie swoimi zielonymi oczami?
Czy nie słyszałeś, co się dzieje z ciekawskimi?

Znaleźliśmy Krainę Czarów
Ty i ja zgubiliśmy się w niej
Udawaliśmy, że to może trwać na wieki

My nigdy przenigdy, przenigdy nie wrócimy do siebie
My nigdy przenigdy, przenigdy nie wrócimy do siebie
Idź porozmawiać ze swoimi przyjaciółmi, porozmawiaj z moimi przyjaciółmi, porozmawiaj ze mną
Ale mam puste miejsce, kochanie,
I napiszę twoje imię.

Czy jesteśmy już poza lasem? Czy jesteśmy już poza lasem?
Czy jesteśmy już na polanie? Już na polanie, dobrze.

Nie wiem jak ty, ale ja czuję, że mam 22 lata
Wszystko będzie dobrze, jeśli po prostu będziesz tańczyć tak jak my

Szaleni kapelusznicy będą nienawidzić, nienawidzić, nienawidzić, nienawidzić, nienawidzić,
A gracze będą grać, grać, grać, grać, grać,
Kochanie, będę się trząść, trząść, trząść, trząść się,
Strząsnę to, strząsnę to

Łamacze serca złamią, złamią, złamią, złamią, złamią
A fakerzy będą udawać, udawać, udawać, udawać, udawać
Skarbie, po prostu będę się trząść, trząść, trząść, trząść się, trząść
Strząśnij to, strząśnij, ściąć ci głowę

Bo kochanie, teraz mamy złą krew
Wiesz, że kiedyś to była szalona miłość
Spójrz więc, co zrobiłeś
Bo kochanie, teraz mamy złą krew

Ponieważ wiedziałem, że będziesz sprawiał kłopoty, kiedy wszedłeś
(Czemu musisz być taki wredny?)
Sprawiłeś, że poleciałem do miejsc w których nigdy nie byłem
(Bo teraz mamy złą krew)

Wszyscy czekają, aż się załamiesz
Wszyscy patrzą, żeby zobaczyć załamanie
Nawet kiedy śpisz, śpisz
Miej oczy otwarte

Powiedz, że mnie pamiętasz
Stojąc w ładnej sukience, wpatrując się w zachodzące słońce
Czerwone usta i różowe policzki
Powiedz, że znów mnie zobaczysz, nawet jeśli jest to tylko w twoich najdzikszych snach (Ah ah)
Nawet w najdzikszych snach (Ah ah)” (tłumaczenie własne; filmik znaleziony w serwisie YouTube)

karta joker jpd

Narrator zagadki

– Joooker!!! Idź po „Królową” i „Alicję”, powiedz im, że muszą się zacząć przebierać! Zaraz zaczynamy próbę generalną! – Adam wychylił się ze swojej garderoby. Wielka, ruda peruka Szalonego Kapelusznika zachwiała się na jego głowie, melonik omal się z niej nie zsunął.
– Dobrze, już idę. Ciekawy jestem, gdzie też te „gwiazdy” poszły tym razem. – zaśmiałem się, ale nie był to szczery śmiech. Moja postać, Joker, jest narratorem w przedstawieniu na motywach „Alicji w Krainie Czarów”, które mamy dziś wystawiać przed uczniami mojego byłego liceum… Te dwie, „Alicja” i „Królowa”, nigdy nie zjawiały się na próbach o czasie – nawet, kiedy jeszcze odbywały się one w auli szkoły aktorskiej, a nie, jak dziś, w miejscu gdzie ma się odbyć „premiera” spektaklu. Jest to przedstawienie od którego zależy, czy uda nam się zaliczyć rok.
– Wiesz? Mam pomysł. Jestem Kapelusznikiem, prawda? A Kapelusznik zadawał zagadki. Zobaczymy, jak też panny spóźnialskie poradzą sobie z tym, co dla nich przygotuję. Czy one widziały, w jaki sposób oznaczone są nasze garderoby? – Adam uśmiechnął się łobuzersko.
– Nie, w ogóle się tu dziś nie pojawiły, więc nie mogły tego zobaczyć. A co? – mimowolnie odwróciłem się i spojrzałem na dwa małe domki stojące niedaleko boiska. Kolorowe ściany były widoczne już z daleka, ale najbardziej zwracało uwagę coś innego: każdy z nich był podzielony na 4 części służące nam za garderoby. Zamiast tabliczek z naszymi imionami na każdych drzwiach przyczepiona była jedna karta do gry.
– Nie bądź taki ciekawski. Idź, znajdź je, a jak wrócisz, to zobaczysz co wymyśliłem. Dam im nauczkę za te wieczne spóźnienia!
– Dobra, w porządku. Tylko nie rób nic głupiego!
– Nie, no co ty! Nie znasz mnie?
Kilkanaście minut później wróciłem na boisko razem z moimi koleżankami. Jak zwykle, „nie spóźniły się specjalnie”, lecz po prostu pomyliły drogę. Twarz Adama rozjaśniła się w „szczerym” uśmiechu.
– No, znalazły się nasze zguby. Ale wiecie co, mamy mały problem.
– Co? Jaki problem? – Anka, „Królowa”, spojrzała na niego zdziwiona.
– Ktoś ściągnął oznaczenia z drzwi waszych garderób. No, same zobaczcie. – chłopak pokazał im karty, które jeszcze niedawno przyczepione były do drzwi.
– I co w związku z tym? – Alicja, przypadkowo imienniczka swojej bohaterki, skrzywiła się gwałtownie. Wiedziała, że była spóźniona, i chciała nadrobić stracony czas.
– A to, że musicie same zorientować się, która garderoba jest która. Wasze rzeczy już tam są, ale żeby wejść do właściwego pokoju, musicie przyporządkować do niego odpowiednią kartę. Muszą one pasować do systemu, zgodnie z którym umieszczono karty na innych drzwiach. Klucze do waszego pokoju zostaną wam wydane tylko jeśli podacie na portierni właściwe oznaczenie. 50% szans, że wam się uda… Jeśli nie, będziecie musiały improwizować. Wejście w rolę postaci, której nie znacie, nie jest proste! – Adam uśmiechnął się pod nosem i wręczył Alicji kartę 6 kier, a Ance – 3 kier.
Dziewczyny spojrzały na siebie, po czym zwróciły się do drzwi. Kilka minut później, każda z nich siedziała w swojej garderobie, przebierając się szybko. A czy wy będziecie w stanie zorientować się, który z pokoi został przydzielony do każdej z nich?

karty pytanie

Odpowiedź

Todrick Hall & Maddie Ziegler, „Taylor in Wonderland”

„Nice to meet you, where you been?
I could show you incredible things
Magic, madness, heaven, sin
Saw you there and I thought
Oh my God, look at that face
You look like my next mistake
Love’s a game, wanna play?

New money, suit and tie
I can read you like a magazine
Ain’t it funny, rumors fly
And I know you heard about me
So hey, let’s be friends
I’m dying to see how this one ends
Grab your passport and my hand
I can make the good girls mad for the weekend

Flashing lights and we
Took a wrong turn and we
Fell down a rabbit hole.

Didn’t they tell us don’t rush into things?
Didn’t you flash your green eyes at me?
Haven’t you heard what becomes of curious minds?

We found Wonderland
You and I got lost in it
And we pretended it could last forever

We are never ever, ever getting back together
We are never ever, ever getting back together
You go talk to your friends, talk to my friends, talk to me
But I’ve got a blank space baby,
And I’ll write your name.

Are we out of the woods yet? Are we out of the woods yet?
Are we in the clear yet? In the clear yet, good.

I don’t know about you but I’m feeling 22
Everything will be alright, if we just keep dancing like we do

Mad hatters gonna hate, hate, hate, hate, hate,
And the players gonna play, play, play, play, play,
Baby, I’m just gonna shake, shake, shake, shake, shake,
Shake it off, Shake it off,

Heart-breakers gonna break, break, break, break, break
And the fakers gonna fake, fake, fake, fake, fake
Baby, I’m just gonna shake, shake, shake, shake, shake
Shake it off, Shake it, off with your head.

’Cause baby now we got bad blood
You know it used to be mad love
So take a look at what you’ve done
’Cause baby now we got bad blood

’Cause I knew you were trouble when you walked in
(Why you gotta be so mean?)
Flew me to places I’d never been
(’Cause now we’ve got bad blood)

Everybody’s waiting for you to break down
Everybody’s watching to see the fallout
Even when you’re sleeping, sleeping
Keep your eyes open

Say you’ll remember me
Standing in a nice dress, staring at the sunset babe
Red lips and rosy cheeks
Say you’ll see me again even if it’s just in your wildest dreams (Ah ah)
Even in your wildest dreams (Ah ah)” (The clip was uploaded from YouTube, the lyrics found here: http://dancemoms.wikia.com/wiki/Taylor_In_Wonderland

karta joker jpd

Narrator of the riddle

„Joooker!!! Go to „Queen” and „Alice”, tell them they have to get dressed up! We’re starting a dress rehearsal soon!” Adam leaned out from his dressing room A big, red-haired wig of Mad Hatter wobbled on his head, the bowler nearly fell off of it.
„Okay, I’m going. I wonder where these „stars” have gone this time.” I laughed, but it was not a sincere laughter. My character, the Joker, is a narrator in the play „Alice in Wonderland”, which we are to present today in front of the students of my former high school… These two, „Alice” and „Queen,” never appeared on the rehearsals on time – even when they were still in the auditorium of the acting school and not, as today, in the place where the „premiere” of the performance is to take place. This is a show on which it depends whether we will be able to complete the year.
„You know? I have an idea. I’m a Hatter, am I not? And the hatter asked riddles. We will see how the late ladies will deal with what I prepare for them. Have they seen how our wardrobes are marked?” Adam grinned wryly.
„No, they haven’t appeared here at all, so they could not see that. Why?” I involuntarily turned and looked at two small houses near the pitch. The colourful walls were visible from afar, but the most noticeable thing was something else: each of them was divided into 4 parts which were our wardrobes. Instead of signs with our names, on each door, one playing card was attached.
„Don’t be so curious. Go, find them, and when you get back, you’ll see what I’ve come up with. I will teach them the eternal delays!”
„Okay, okay. Do not do anything stupid!”
„Why, what do you mean? Don’t you know me?
Several minutes later I returned to the pitch with my friends. As usual, „they were not late on purpose,” but they just wronged the way. Adam’s face brightened into a „sincere” smile.
„Well, there are our lost ones. But you know what, we have a small problem.”
„What? What problem?” Anka, „Queen”, looked at him in surprise.
„Someone took off the signs from the door of your wardrobes. Well, see for yourselves.” The boy showed them the cards that had been attached to the door earlier.
„And what about it?” Alice, accidentally the namesake of her heroine, winced fiercely. She knew she was late, and she wanted to make up for lost time.
„And you have to figure out which the dressing room is which. Your things are already there, but to enter the right room, you must assign a suitable card to it. They must fit into a system that places cards on other doors. The keys to your room will only be issued to you if you give the concierge the proper identification. 50% chance that you will succeed… If not, you will have to improvise. Entering the role of a character you do not know is not easy!” Adam grinned and handed the 6 of hearts card to Alice, and to Anka – 3 of hearts.
The girls looked at each other, then turned to the doors. A few minutes later, each of them sat in her dressing room, changing quickly. And will you be able to find out which of the rooms has been assigned to each of them?

karty pytanie

Answer