„Klechdy sezamowe”, Bolesław Leśmian

"Sesame legends", Bolesław Leśmian

Okładka książki – tym razem nie jest to skan z wydania, które posiadam, lecz obrazek z internetu przedstawiający okładkę innego wydania. Nie mogłam zeskanować okładki „mojego” wydania ze względu na umieszczone w książce ostrzeżenie o zakazie kopiowania bez pisemnej zgody wydawcy.

Cover of the book – this time it is not a scan of the edition that I have, but an image from the internet showing the cover of another edition. I could not scan the cover of „my” edition because of the warning about the prohibition of copying without the publisher’s written permission, which was put in the book.

„Babciu, poczytaj mi!”, „Dziadku, poczytasz mi książkę?”, „Mamo, proszę, poczytaj mi coś!” – miłość do książek towarzyszyła mi od zawsze, a im bardziej niesamowite były opisane w nich historie, tym lepiej. Pamiętacie „Czarodziejską księgę”, ten zbiór opowiadań, który recenzowałam jakiś czas temu? Jeśli nie, recenzja znajduje się tutaj: https://monikacisek.pl/czarodziejska-ksiega-janina-porazinska/ W każdym razie, od czasu, kiedy go przeczytałam, tego rodzaju opowieści zafascynowały mnie. Kiedy więc moja mama wspomniała, że przypomniała sobie o innej podobnej książce – również zbiorze opowiadań – którą znała ze swojego dzieciństwa, bardzo się ucieszyłam.

                Od czasu, kiedy po raz pierwszy wydano „Klechdy sezamowe” Bolesława Leśmiana minęło już ponad 100 lat (1913r.), lecz nadal jest to jedna z tych lektur, które – o ile się im na to pozwoli – wciągną czytelnika i nie pozwolą mu oderwać się od czytania na długie godziny. Język, jakim zostały napisane wszystkie zamieszczone w tym dziele opowiadania, jest barwny i poetycki; w niektórych miejscach autor potraktował to drugie określenie całkiem dosłownie, wplatając w treść zapisaną prozą krótkie fragmenty pisane wierszem. Czytając kolejne historie czułam się, jakbym sama wkroczyła do opisywanego przez Leśmiana świata – świata magii, czarów i niezwykłości. Każdą z nich przeczytałam przynajmniej 2-3 razy i za każdym razem miałam wypieki na twarzy. Nie umiałam oderwać się od lektury, zupełnie, jakbym została – nomen omen! – zaczarowana. Chcecie przekonać się, dlaczego tak było? Dobrze więc. W ciągu najbliższych dni zamieszczę tu po kolei wszystkie „klechdy”, razem z ich tłumaczeniem na angielski. Dzięki temu sami będziecie mogli przekonać się, że są one rzeczywiście magiczne. A więc… Zapraszam! Dosiądźcie latającego rumaka, załóżcie na palec magiczny pierścień, chwyćcie starą lampę i wyruszcie ze mną w podróż do świata baśni. Nie pożałujecie!