„Fistaszki” (Ch. Schulz) + „Fistaszki zebrane”

"Peanuts" (Ch. Schulz) + "The Complete Peanuts"

                Niedawno wszedł do kin film animowany „Fistaszki” – zapewne o nim słyszeliście, bo krótko po premierze był reklamowany, a na czacie Facebooka można znaleźć nawiązujące do niego „naklejki”. „Naklejki” z postacią zabawnego psiaka Snoopy’ego są tam już od dawna. A czy wiecie, skąd wzięli się bohaterowie tego filmu? Linus, Sally, Charlie Brown, Snoopy? Nie? Więc poznajcie „Fistaszki” – komiks autorstwa Charlesa Schulza, amerykańskiego rysownika. Ukazywał się on w gazetach między rokiem 1950 (pierwszy z nich wydano 2 października) a 2000 (czytelnicy  zobaczyli ostatni „pasek” 13 lutego, dzień po śmierci twórcy). „Fistaszki zebrane” jest serią książek zbierającą wszystkie „paski” w tomach obejmujących 2 lata – z wyjątkiem tomu pierwszego, w którym zamieszczono historyjki z lat 1950-1952.

                Gdy kilka lat temu dostałam jeden z tomów „Fistaszków zebranych”, zaczęłam go czytać, ale w pewnym momencie o nim zapomniałam. Moje półki uginały się od innych książek czekających na swoją kolej, a jednocześnie musiałam pamiętać, że od czasu do czasu powinnam jednak zajrzeć do podręczników szkolnych. Jednak niedawno, wyjeżdżając na wakacje, zobaczyłam go na półce i pomyślałam: „Czemu tak dawno tego nie czytałam? Hm… Dobrze byłoby wrócić do tego ‘cudu’ i przypomnieć sobie stare, dobre czasy.” Więc wsunęłam „tomisko” do torby razem z kilkoma innymi pozycjami… i była to najlepsza decyzja, jaką mogłam podjąć. Czytając niektóre „paski” tylko lekko się uśmiechałam, przy innych mój uśmiech poszerzał się ukazując wszystkie zęby, a jeszcze inne doprowadzały mnie do stanu, w którym płakałam ze śmiechu. Od czasu do czasu wpadałam również w nieco melancholijny lub, jak to określa mój przyjaciel (ten sam Konrad, którego znacie z kilku wzmianek w różnych miejscach na stronie), „filozoficzny” nastrój. Stało się tak na przykład wtedy, gdy znalazłam w jednej z historyjek rozważania Snoopy’ego nad sensem jego życia. Wszystkie one jednak były dla mnie cudownym sposobem na oderwanie się od rzeczywistości. Bohaterowie Schulza są tak „prawdziwi”, że chwilami zapominałam, że są to jedynie postaci fikcyjne… A przecież właśnie to najbardziej lubimy w książkach i opowiadaniach, prawda? Właśnie możliwość „wciągnięcia się” w świat postaci i uczucie, że są nam one w jakiś sposób bliskie. Szybko przestałam się dziwić, że „Fistaszki” są tak popularne nawet teraz, kilkanaście lat po pierwszym wydaniu ostatniego odcinka. Jeśli jeszcze ich nie znacie, koniecznie udajcie się do księgarni – wszystkie tomy „Fistaszków zebranych” ukazały się nakładem wydawnictwa Nasza Księgarnia.

„Naklejki” ze Snoopym – część z was zapewne zna je z czatu na Facebooku. A czy wy macie zwierzaka, o którym można by powiedzieć: „Byłby z niego niezły człowiek”, tak jak Linus wyraził się o psiaku?